The Thing That Should Not Be – een epische ode aan het oude kwaad met progressieve metal invloeden

Deep Purple. Een naam die bij de meeste muziekliefhebbers onmiddellijk associaties oproept met hardrock en heavy metal. Maar wist je dat deze Britse legende ook verantwoordelijk was voor een van de meest ondergewaardeerde meesterwerken in het genre? “The Thing That Should Not Be” is niet zomaar een song; het is een epische reis door duisternis en angst, een ode aan Lovecrafts mythologie met progressieve metal invloeden die je adem beroven.

Geschreven in 1984 voor hun album “Perfect Strangers,” was dit nummer een verrassende afwijking van Deep Purples gebruikelijke sound. Het is duidelijk dat de band zich liet inspireren door de kosmische horror van H.P. Lovecraft, en de tekst vertelt het verhaal van een eeuwenoud wezen dat uit de diepten van de oceaan komt om chaos te zaaien. De muziek zelf is even complex als de tekst. Het begint met een atmosferische introductie, vol mysterieuze keyboardgeluiden en dreigende gitaarriffs.

Dan komt Ritchie Blackmore, de legendarische gitarist van Deep Purple, met een solo die je haar recht overeind zal zetten. Zijn virtuoze vingers dansen over de snaren, creërend een geluid dat zowel mooi als angstaanjagend is. De rest van de band houdt gelijke tred. Ian Gillan, de frontman met zijn onvergetelijke stem, zingt met een diepgang en emotie die je diep in het verhaal trekken.

De drums van Ian Paice zijn als donder, terwijl Roger Glover’s baslijnen een stevige basis vormen voor de complexe melodieën. Het resultaat is een meesterwerk van progressieve heavy metal, een nummer dat je urenlang kan bezighouden.

Maar “The Thing That Should Not Be” is meer dan alleen een goed nummer. Het is een fascinerend kijkje in de geschiedenis van Deep Purple en hun evolutie als band. In de jaren tachtig stonden ze op een kruispunt. Ze hadden succes gekend met hun klassieke albums, maar waren ook bezig met vernieuwing. “Perfect Strangers” was het eerste album met de terugkeer van Ian Gillan na een tijd van afwezigheid, en het markeerde een nieuwe fase voor Deep Purple.

Met “The Thing That Should Not Be” wilden ze iets anders doen, iets unieks. Ze wilden hun grenzen verleggen en experimenteren met nieuwe sounds. De liefde voor Lovecrafts werk speelde hierbij een belangrijke rol, en de tekst reflecteert de band’s fascinatie met het occulte en het onbekende.

Analyse van de muziek:

• Intro: Een atmosferische introductie met mysterieuze keyboardgeluiden en dreigende gitaarriffs bouwt spanning op.
• Ritme sectie: Complex gecoördineerd ritme tussen drums, gitaar en bas.
• Solo: Ritchie Blackmore’s virtuoze gitaarsolo is een hoogtepunt van het nummer.

• Koor: De koorzang voegt een epische dimensie toe aan het nummer.

“The Thing That Should Not Be” is een verborgen parel in Deep Purples oeuvre. Het is een nummer dat je zal blijven boeien met zijn complexe muziek, krachtige lyrics en Lovecraftiaanse sfeer.